ادویه های مفید برای پروستات و ادویه جوز هندی در چه غذاهایی استفاده میشود

 

ادویه سالاد

ادویه ها بدون شک به غذا طعم می بخشند اما کاربردهای دیگری نیز دارند. بسیاری از ما می دانیم که ادویه های هندی چگونه فواید دارویی دارند. اما بسیاری از حقایق دیگر در مورد ادویه های آشپزخانه ما نمی دانیم وجود دارد که در اینجا خواهید آموخت، اما قبل از آن اجازه دهید تاریخچه مختصری در مورد این ادویه ها بررسی کنیم. گشنیز همیشه ادویه ای بوده است که در سراسر جهان شناخته شده است. اولین اروپایی هایی که از گشنیز به دلیل خواص معطر آن استفاده کردند، رومی ها بودند. ما همچنین در ادبیات سانسکریت خودمان که قدمت آن به 5000 سال قبل از میلاد بازمی گردد، به این ادویه اشاره می کنیم. سپس به عنوان "Kusthambari" و "Dhaniyaka" اشاره شد. گشنیز بیشتر به خاطر بویی که برمی انگیزد معروف بود و نه به دلیل استفاده های دیگرش در زمینه های دارویی یا آشپزی. حتی در نوشته های دانشمندان یونان باستان مانند بقراط و آریستوفان، می توان کاربردهای متفاوت دانه گشنیز را مشاهده کرد. این دانه ها حتی در مقبره فرعون مصر توت عنخ آمون نیز یافت شد. از این اکتشاف، مورخان به این نتیجه رسیدند که حتی در تمدن مصر، مردم بذر گشنیز را کشت می کردند و در مراسم دفن اجساد از اهمیت فرهنگی برخوردار بود. به طور سنتی از گشنیز برای تصفیه خون استفاده می شد. همچنین برای درمان مشکلاتی مانند میگرن استفاده می شد. اکنون، در قرن بیست و یکم، گشنیز هنوز اهمیت خود را از دست نداده است. در واقع، موارد استفاده و فواید آن فقط به تعداد افزایش یافته است. در هند، بذر گشنیز یا «دانیا» عمدتاً در راجستان، اوتار پرادش، گجرات، مادهیا پرادش و تامیل نادو رشد می کند. این ایالت ها به عنوان تامین کنندگان پیشرو بذر گشنیز در هند عمل می کنند. از منطقه آب و هوایی متنوعی که در آن رشد می کند، می توانید شرایط اقلیمی مورد نیاز برای رشد را درک کنید. آب و هوای ایده آل که بهترین کیفیت بذر گشنیز در آن کشت می شود، آب و هوای سرد با ارتفاع زیاد است. رشد گشنیز از اواسط مهرماه تا پایان آبان آغاز می شود. و سپس پردازش می شود. به بقیه نقاط جهان عرضه می شود. ادویه سابقه طولانی 5000 سال استفاده به عنوان مکمل پزشکی دارد. در فرهنگ باستانی آریایی ها، ادویه را دارای قدرت های الهی می دانستند، زیرا آنها خورشید را می پرستیدند و ادویه رنگ زرد نارنجی داشت که شبیه به رنگ خورشید بود. این سنت طلسم باستانی استفاده از ادویه برای دفع شر و اعطای رفاه و محافظت به پوشنده هنوز در فرهنگ جنوب هند یافت می شود. استفاده از ادویه در مراسم عروسی هندوها یکی دیگر از سنت های قدیمی است که در فرهنگ هندی زنده است. ادویه عمدتاً در مناطق گرم هند تولید می شود. به ویژه ایالت هایی مانند تامیل نادو، بنگال غربی و ماهاراشترا تولیدکنندگان پیشرو ادویه هستند. تامین کنندگان ادویه Lakadong در هند به ویژه در روستایی در Jaiantia Hills در مگالایا رشد می کنند. این ادویه را بهترین کیفیت ادویه در جهان می دانند. این عطر و طعم قوی دارد و خواص معطر آن آن را به بهترین ادویه جهان تبدیل کرده است.

 

 

ادویه محبوب هندی ها در جدول

محرک احتمالی فواید بالقوه ادویه برای سلامتی، کورکومین، ماده شیمیایی فعال اولیه در این ادویه زرد-نارنجی است. مارینا چاپارو، RDN، MPH، مدرس تایید شده دیابت و سخنگوی ملی دیابت می گوید: "کورکومین چیزی است که بیشتر مورد مطالعه قرار گرفته است زیرا مسیرهای سیگنالینگ مهمی دارد. بیشتر در دو زمینه عمل می کند: یک آنتی اکسیدان و یک ضد التهاب است." آکادمی تغذیه و رژیم غذایی. بر اساس مقاله ای که در ژانویه 2015 در ژورنال بیوشیمی بالینی هند منتشر شد، آنتی اکسیدان ها به مبارزه با رادیکال های آزاد کمک می کنند، رادیکال های آزاد که مولکول هایی هستند که توسط رفتارهایی مانند سیگار کشیدن، نوشیدن الکل، خوردن غذای سرخ شده، یا قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا یا آفت کش ها تولید می شوند. باعث آسیب اکسیداتیو می شود. طبق یک مقاله وبلاگی از پروژه هانتینگتون توسعه آموزش در دانشگاه استنفورد، این رفتارها باعث اختلال در عملکرد سلولی می شود و ممکن است خطر ابتلا به بیماری های مزمن از جمله دیابت را افزایش دهد. نکته جالب در مورد آنتی اکسیدان ها این است که رادیکال های آزاد مضر را از بین می برند و آنها را برای سلول ها غیرسمی می کنند و به جلوگیری از بیماری کمک می کنند. همانطور که در بررسی منتشر شده در ژانویه 2016 در Oxidative Medicine and Cellular Longevity اشاره شد، محققان بر این باورند که التهاب و آسیب اکسیداتیو در توانایی آنها برای کمک به خطر بیماری ارتباط نزدیکی دارند. مقاله ای در EMBO Reports نشان می دهد که التهاب وضعیت اساسی تقریباً هر بیماری است، از شرایط خودایمنی مانند آرتریت روماتوئید گرفته تا موارد متابولیک مانند چاقی، و حتی بیماری های عفونی مانند سرماخوردگی. پتانسیل کندسازی یا درمان بیماری های مزمن به همین دلیل است که عواملی که التهاب را مسدود می کنند برای دانشمندان بسیار جذاب است. دیابت نوع 2 تنها یکی از بیماری های مرتبط با التهاب و استرس اکسیداتیو است، بررسی در Nature Reviews Immunology اشاره می کند. نویسندگان می نویسند، به ویژه، استرس اکسیداتیو احتمالاً در مقاومت به انسولین، مشخصه دیابت نوع 2 که بر ترشح انسولین تأثیر می گذارد و منجر به قند خون کنترل نشده می شود، نقش دارد. به دلیل اثرات ضد التهابی و آنتی اکسیدانی، مکمل های ادویه ممکن است به مدیریت قند خون در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 کمک کند. مروری بر تحقیقات موش ها که در نوامبر 2014 در Evidence-Based Complementary and Alternative Medicine منتشر شد، به مطالعاتی اشاره می کند که نشان می دهد کورکومین ممکن است به کاهش A1C - میانگین قند خون دو تا سه ماهه - حساسیت به انسولین و قند خون ناشتا، علاوه بر پیشگیری کمک کند. افزایش وزن کارآزمایی های بالینی روی انسان ها که تأثیر کورکومین را بر مدیریت دیابت تجزیه و تحلیل کرده اند، محدودتر هستند. اما مطالعه ای که در آوریل 2015 در ژورنال بیوشیمی بالینی هند منتشر شد، نشان داد که شرکت کنندگان انسانی که گلوکوفاژ (متفورمین) خود - یک داروی دیابت که به کاهش قند خون کمک می کند - با ادویه مکمل کردند، قند خون، التهاب و سطح استرس اکسیداتیو را کاهش دادند.. در یک مطالعه انسانی دیگر - این یک کارآزمایی تصادفی سازی و کنترل شده که در سال 2012 در Diabetes Care منتشر شد - مکمل 250 میلی گرمی کورکومین روزانه با تاخیر در پیشرفت شرکت کنندگان از پیش دیابت به دیابت نوع 2 مرتبط بود. محققان 240 نفر را به مدت 9 ماه مورد مطالعه قرار دادند و گزارش دادند که در پایان مطالعه، 16.4 درصد از افراد گروه دارونما به دیابت نوع 2 مبتلا شدند، در مقابل 0 درصد در گروه مکمل کورکومین. شرکت کنندگان هیچ عارضه جانبی به جز معده درد خفیف گزارش نکردند. علاوه بر این، در مطالعه مراقبت از دیابت، کورکومین به طور قابل توجهی به بهبود عملکرد سلول های بتا کمک می کند، که تحقیقات نشان می دهد که به تولید هورمون انسولین کمک می کند. انسولین مسئول انتقال گلوکز به سلول ها است، اما در دیابت نوع 2، سلول ها نسبت به گلوکز حساس نمی شوند و منجر به افزایش قند خون می شوند. همانطور که لوزالمعده انسولین بیشتری را برای کاهش سطح قند خون تولید می کند، قند خون به دلیل مقاومت به انسولین بالا می ماند - تا زمانی که در تولید انسولین به دلیل اختلال عملکرد سلول های بتا کاهش یابد. چاپارو مطالعه اخیر را "جالب" می خواند، اما نسبت به این ایده که ادویه راه حلی سریع برای درمان دیابت است، هشدار داد. چاپارو می گوید: «اگر سبک زندگی و رژیم غذایی ضعیفی دارید و فقط مکمل مصرف می کنید، ممکن است تأثیر چندانی نداشته باشد. اما او مزایای بالقوه ادویه را نادیده نمی گیرد. او می افزاید: «سطوح پیش دیابت و دیابت آنقدر مشکل بزرگ است که اگر بتوانیم راه هایی برای بهبود سلامت کلی خود به ما کمک کند یا خطرات خود را با مؤثرتر کردن انسولین به حداقل برسانیم، من با آن موافقم.» چاپارو می گوید: "اما شماره 1 - ما باید درک کنیم که نه فقط کورکومین را به تنهایی مصرف کنیم. سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) مکمل ها را به همان روشی که داروهای سنتی را تنظیم می کند، تنظیم نمی کند. "دریافت توصیه ها یا نگاه کردن به آنها در وب سایت هایی که می توانند اطلاعاتی در مورد آنچه مکمل واقعاً دارد ارائه دهند، مهم است.» او می گوید: «اگر شما یک جو عمومی هستید و می خواهید مصرف کورکومین را شروع کنید، فقط مطمئن شوید که دوز مناسبی است، که از سازنده ای باشد که به آن اعتماد دارید. و شما می دانید که در واقع چه چیزی در آن وجود دارد.» البته، گفتن این کار آسان تر از انجام آن است، اما خوشبختانه، FDA یک برگه راهنمایی برای کمک به شما برای شروع ارائه می دهد. A rt ic le has been c re at ed by GS A ᠎Conten᠎t Gene᠎rator ᠎DEMO !

 

 

خرید ظرف ادویه پلاستیکی

پوسیدگی ریزوم و لکه برگی که عمدتاً توسط Taphrina maculans Butler ایجاد می شود از بیماری های مهم ادویه است. استفاده از مخلوط بوردو یا هر قارچ کش غیرفلزی دیگر به عنوان یک درمان پیشنهاد شده است. محصول در حدود 9-10 ماه، زمانی که برگ های پایین زرد می شوند، آماده برداشت می شود. ریزوم ها به دقت با چنگال های دستی کنده می شوند. سپس سرهای برگ بریده می شوند و ریشه ها جدا می شوند. ذرات خاک چسبیده با تکان دادن سریع یا مالش برداشته می شوند و ریزوم ها کاملاً با آب شسته می شوند و در انبوهی کوچک قرار می گیرند و با برگ های ادویه پوشانده می شوند و می گذارند تا آب شوند. سپس انگشتان و پیازها (یا ریزوم های مادر) جدا شده و به طور جداگانه درمان می شوند. درمان ادویه شامل جوشاندن یا بخار پز کردن ریزوم های تازه در آب و سپس خشک کردن و صیقل دادن است. ریزوم ها را به مدت 45-60 دقیقه روی آتش آهسته می جوشانند تا نرم شوند. سپس ریزوم ها سرد می شوند. پخش کنید تا در آفتاب خشک شود. جوشاندن ریزوم ها در محلول های بسیار رقیق (0.05-0.1%) از قلیایی ملایم، رنگ هسته ریزوم را به زرد نارنجی مورد نظر تغییر می دهد. مدت زمان جوشیدن به طور قابل توجهی روی رنگ تأثیر می گذارد. رایحه محصول نهایی. پس از جوشاندن، ریزوم ها به مدت 10-15 روز در نور خورشید خشک می شوند. خشک کردن در معرض آفتاب باعث ایجاد یک اثر سفید کننده سطح می شود. پس از خشک شدن، ریزوم ها کاملا سفت و شکننده می شوند و با صدای فلزی می شکنند. خشک کردن به دنبال پولیش است که شامل تمیز کردن پوست بیرونی، ریشه ها و ذرات چسبنده خاک و صاف کردن ریزوم ها می شود. پرداخت یا به صورت دستی یا در درام های برقی انجام می شود. ادویه خشک شده با دوغاب پودر ادویه در حین صیقل دادن پوشانده می شود تا رنگ بهتری به ریزوم ها بدهد. ریزوم های درمان شده در گودال های حفر شده در یک مکان برجسته ذخیره می شوند. کف و کناره های این گودال ها با Saccharum spontaneum (معمولاً به عنوان چمن رلو شناخته می شود) و تشک های پالمیرا پوشیده شده اند. گودال ها پس از پر شدن با ادویه پخته شده با حصیر و علف و در نهایت با خاک پوشیده می شوند. محصول ممکن است به مدت یک سال ذخیره شود. ادویه همچنین در "خاکدان" یا انبارها در کیسه های تفنگ دار نگهداری می شود. ماده رنگی ادویه کورکومین کریستالی متمایل به زرد است که می توان آن را با استخراج مستقیم با حلال یا با استخراج با قلیایی و سپس رسوب با اسید از پودر استخراج کرد. ادویه عمدتاً برای آماده سازی آشپزی داخلی استفاده می شود. یکی از اجزای مهم پودر کاری است. ادویه همچنین به عنوان ماده رنگی در صنایع نساجی، غذایی و دارویی استفاده می شود. در سیستم پزشکی هند، ادویه تا حدودی به عنوان معده (یعنی تقویت کننده اشتها یا کمک به هضم)، مقوی و تصفیه کننده خون استفاده می شود. آب ریزوم تازه به عنوان ضد انگلی برای بسیاری از بیماری های پوستی استفاده می شود. روغن ادویه، تقطیر شده از ریزوم خشک شده، خواص ضد عفونی کنندگی دارد.